omor

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

omor (język rumuński)[edytuj]

wymowa:
IPA: [oˈmor]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) morderstwo, mord, zabójstwo[1]
odmiana:
(1.1) lp omor; lm omoruri
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. omorî
przym. omorîtor
związki frazeologiczne:
etymologia:
utworzone od rum. omorî < scs. ѹморити → uśmiercić, zabić, por. bułg. уморя, serb. уморити[2]
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Zdzisław Skarżyński, Mały słownik rumuńsko-polski, Wiedza Powszechna, Warszawa 1984, ISBN 83-214-0310-7.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Anna Oczko, Zapożyczenia południowosłowiańskie w języku rumuńskim w XVI i XVII wieku, Kraków 2010, s. 195.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=omor&oldid=8298607”