omgivning

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

omgivning (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) otoczenie, okolica (miejsce wokoło)[1][2]
(1.2) otoczenie (ludzie)[1][2]
(1.3) środowisko[2]
odmiana:
(1.1-3) en omgivning, omgivningen, omgivningar, omgivningarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. omge, omgiva
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. 2,0 2,1 2,2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 345.