olimpijczyk

olimpijczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔlʲĩmˈpʲijʧ̑ɨk], AS: [olʹĩmpʹii ̯čyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) sport. zawodnik biorący udział w igrzyskach olimpijskich

(1.2) pot. uczeń biorący udział w olimpiadzie przedmiotowej

(1.3) mit. gr. każdy z dwunastu głównych bogów mieszkających, biesiadujących i obradujących na Olimpie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	olimpijczyk	olimpijczycy
dopełniacz	olimpijczyka	olimpijczyków
celownik	olimpijczykowi	olimpijczykom
biernik	olimpijczyka	olimpijczyków
narzędnik	olimpijczykiem	olimpijczykami
miejscownik	olimpijczyku	olimpijczykach
wołacz	olimpijczyku	olimpijczycy

przykłady:

(1.1) W letnich Igrzyskach Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. polska ekipa liczyła 207 olimpijczyków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. olimpiada ż

forma żeńska olimpijka ż

przym. olimpijski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) алімпіец m; (1.3) алімпіец m
• hiszpański: (1.1) olímpico m; (1.3) olímpico m
• rosyjski: (1.1) олимпиец m; (1.3) олимпиец m
• ukraiński: (1.1) олімпієць m; (1.3) олімпієць m
• włoski: (1.1) olimpionico m

źródła: