olandzki
olandzki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik olandzki olandzka olandzkie olandzcy olandzkie dopełniacz olandzkiego olandzkiej olandzkiego olandzkich celownik olandzkiemu olandzkiej olandzkiemu olandzkim biernik olandzkiego olandzki olandzką olandzkie olandzkich olandzkie narzędnik olandzkim olandzką olandzkim olandzkimi miejscownik olandzkim olandzkiej olandzkim olandzkich wołacz olandzki olandzka olandzkie olandzcy olandzkie nie stopniuje się
- przykłady:
- (1.1) Jak wykazuje bliższa analiza, brakteat skański z Ravlunda i olandzki z Holmetorp wybite są tą samą matrycą; skańskie okazy z Va wyszły najprawdopodobniej z tego samego warsztatu co okazy olandzkie z Tiusby i Lundeby.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „Olandia” w: Jan Grzenia, Słownik nazw własnych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12500-4, s. 278.
- ↑ Jan Żak, Studia nad kontaktami handlowymi społeczeństw zachodniosłowiańskich ze skandynawskimi od VI do VIII w. n. e, s.105, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1962.