olaboga

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

olaboga (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˌɔlaˈbɔɡa], AS[olaboga], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

wykrzyknik

(1.1) daw. …wyrażający zaskoczenie
(1.2) daw. …wyrażający strach
(1.3) daw. …wyrażający bezradność
(1.4) daw. …wyrażający niechęć
odmiana:
przykłady:
(1.1) Olaboga! trzy ruble?… – krzyknął chłop. - Ady ja tego przez cały tydzień nie zarobię[1]
(1.2) I sam nie wiesz, jak się to stało, ale wrzeszczysz na całe gardło: "Olaboga! ratujcie!…"[2]
(1.3) Ale wnet bezradność swoją uczuwał i jak stał, tak wylatywał z izby, a wsparłszy się czołem o węgieł chaty szlochał z gwałtownym niepohamowanym żalem, drżąc cały i powtarzając tylko: Tatusiu! tatusiu! Olaboga rety! Tatusiu![3]
(1.4) Olaboga! Niby to dla niego nowalia ładna dziewczynamiewa on ich takich samych mendlami po folwarkach.[4]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) o rety
(1.4) e tam, nieważne, mniejsza o to
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
na olabogadaw. naprędce
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus: Anielka
  2. Wiktor Gomulicki: Wspomnienia niebieskiego mundurka
  3. Maria Konopnicka: Stacho Szafarczyk
  4. Józef Bliziński: Dzika Różyczka