okazja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

okazja (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔˈkazʲja], AS[okazʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sytuacja sprzyjająca komuś lub czemuś
(1.2) niecodzienne, uroczyste wydarzenie[1]
(1.3) pot. nieoczekiwana możliwość transportu
(1.4) st.pol. bitwa[2]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Dzisiaj nadarzyła się okazja do spotkania i porozmawiania.
(1.1) Tak niska cena to wyjątkowa okazja.
(1.2) W sobotę spotykamy się z dawnymi koleżankami i kolegami z okazji trzydziestej rocznicy matury.
(1.3) Nie martw się. Przyjadę okazją.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wykorzystać / zmarnować okazję • (a) przy okazji (à propos)
(1.2) z okazji (np. urodzin)
synonimy:
(1.1) możliwość, ewentualność, sposobność, szansa
(1.3) autostop
(1.4) potrzeba wojenna[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okazyjność ż, okazjonalność ż, okazjonalizm m, okazjonalista m
forma żeńska okazyjka ż
przym. okazyjny, okazjonalny
przysł. okazyjnie, okazjonalnie
związki frazeologiczne:
okazja czyni złodzieja
etymologia:
łac. occāsiō[4][5]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okazja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 15, 16.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okazja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. 4,0 4,1 Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 15.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okazja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.