ogarniać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ogarniać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔˈɡarʲɲäʨ̑], AS[ogarʹńäć], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. ogarnąć)

(1.1) książk. otaczać
(1.2) książk. o uczuciu, emocji, wrażeniu: zawładnąć kimś, stać się silnie odczuwanym
(1.3) pot. rozumieć, pojmować
(1.4) pot. dawać sobie radę, potrafić
(1.5) o wojnie, pożarze, buncie: rozprzestrzeniać się w kolejne miejsca
(1.6) pot. niezbyt dokładnie porządkować, sprzątać

czasownik zwrotny niedokonany ogarniać się (dk. ogarnąć się)

(2.1) panować nad sobą, doprowadzać się do ładu
odmiana:
(1.1-6) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Okolicę zaczynała ogarniać ciemność.
(1.2) Po kolacji zawsze ogarnia mnie zmęczenie.
(1.3) Nie ogarniam tych całek.
(2.1) Zawsze, gdy do ciebie przyjdę, dopiero się ogarniasz.
składnia:
kolokacje:
(1.2) ogarnia kogoś złość/gniew/uczucie
synonimy:
(1.3) jarzyć, czaić, kumać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ogarnąć dk.
rzecz. ogarnięcie n, ogarnianie n, nieogarnianie n, nieogarnięcie n
(1.3) rzecz. ogar, nieogar
związki frazeologiczne:
ogarniać wzrokiemogarniać spojrzeniem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: