oficyna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oficyna (język polski)[edytuj]

oficyna (1.1) pałacowa w Pszczynie
oficyna (1.3) pałacu w Żegocinie
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bud. boczne skrzydło kamienicy lub pałacu[1]
(1.2) bud. tylny budynek na wewnętrznym podwórzu kamienicy
(1.3) hist. bud. budynek w sąsiedztwie dworu lub pałacu mający przeznaczenie gospodarcze
(1.4) druk. wydawnictwo
(1.5) hist. drukarnia w XV-XVIII wieku
(1.6) daw. wytwórnia[2]
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.2) Toalety w oficynie znajdowały się na półpiętrach.
(1.3) Hrabia kazał wznieść nową oficynę, która sąsiadowała z zabudowaniami stajennymi.
(1.4) Rabin publikował swe prace w jednej z lubelskich oficyn.
(1.5) Bardzo szybko w Cieszynie powstawały oficyny luterańskie.
(1.6) Przybysze z Niderlandów znajdywali zatrudnienie w oficynach metalurgicznych.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. oficynka ż
przym. oficynowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. officīnawarsztat
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oficyna” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oficyna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.