odoratus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odoratus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pachnący, mający (jakiś) zapach[1]

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) węch, zmysł powonienia[1]
odmiana:
(1.1) odorat|us, ~a, ~um
(2.1) odorat|us, ~us (deklinacja IV)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odorabilis, odorifer, odorus
(2.1) odoratio ż
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odor m, odos m, odoramen n, odoramentum n, odoratio ż
przym. odorabilis, odorativus, odorifer, odorificatus, odorisequus, odorus, odoro
czas. odoro, odoror
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Hasło „odoratus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 436.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=odoratus&oldid=6759957”