odeń

odeń (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔdɛ̃ɲ], AS: [odẽń], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

poprzyimkowa forma zaimka trzecioosobowego

(1.1) książk. od niego

odmiana:

przykłady:

(1.1) Gdy zobaczyła po drugiej stronie ulicy swojego byłego, uciekła odeń, jak jej się wydawało, niepostrzeżenie w boczną uliczkę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. od + -ń

uwagi:

(1.1) zobacz też: bezeń • dlań • doń • nadeń • nań • odeń • oń • podeń • poń • przedeń • przezeń • uń • weń • zań • zeń

(1.1) odnosi się tylko i wyłącznie do rzeczowników rodzaju męskiego; zobacz też:  Porada „dlań” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) from him

źródła: