odczyniać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odczyniać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. odczynić)

(1.1) według dawnych wierzeń ludowych: niweczyć siłę czarów; zdejmować urok z kogoś (lub z czegoś)[1]
(1.2) przest. wykrywać za pomocą środków chemicznych[1]
(1.3) slang. robić coś dziwnego, infantylnego lub bezsensownego[1]
odmiana:
(1.1-3) [2] koniugacja I
przykłady:
(1.1) Umiała sprowadzać i odczyniać czary za pomocą modlitw i cudownych ziół[1].
(1.2) Wróciwszy do domu, począł skrupulatnie odczyniać depeszę zapisaną sympatycznym atramentem.
(1.3) Co tu się odczynia?…
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odczarowywać
(1.3) pot. wyprawiać, wyrabiać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odczynianie n, odczynienie n, odczyn mrz
czas. odczynić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „odczyniać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „odczyniać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.