odcinać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odcinać (język polski)[edytuj]

mężczyzna odcina (1.1) kawałek deski
wymowa:
IPA[ɔtʲˈʨ̑ĩnaʨ̑], AS[otʹćĩnać], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. odciąć)

(1.1) tnąc, oddzielać coś od jakiejś całości[1]
(1.2) tnąc, uwalniać coś lub kogoś
(1.3) przerywać dopływ czegoś[1]
(1.4) przen. uniemożliwiać komuś osiągnięcie czegoś[1]
(1.5) przen. uniemożliwiać kontakt z kimś lub z czymś[1]

czasownik zwrotny niedokonany odcinać się (dk. odciąć się)

(2.1) tnąc coś, uwalniać siebie samego[2]
(2.2) przen. zrywać z czymś lub z kimś[2]
(2.3) przen. zajmować odrębne stanowisko w jakiejś sprawie lub nie brać w czymś udziału[2]
(2.4) przen. trafnie i szybko odpowiadać na postawiony zarzut, na krytykę itp.[2]
(2.5) przen. wyraźnie zarysować się na jakimś tle[2]
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
(2.1-5) koniugacja I
przykłady:
(2.5) Przedwczesna siwizna na skroniach jasnym srebrem odcina się od ciemnej twarzy[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odcięcie n, odcinanie n, cięcie n, odcinek m
czas. odciąć, ciąć ndk.
przym. odcinkowy
przysł. odcinkowo
związki frazeologiczne:
odcinać kupony
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „odciąć – odcinać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „odciąć się – odcinać się” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Halina Rudnicka, Uczniowie Spartakusa, 1951, Narodowy Korpus Języka Polskiego.