obrzydliwiec

obrzydliwiec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbʒɨˈdlʲivʲjɛʦ̑], AS: [obžydlʹivʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. osoba mająca w zwyczaju robienie rzeczy obrzydliwych; osoba oceniana negatywnie, wzbudzająca niesmak lub obrazę, obrzydzenie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrzydliwiec	obrzydliwcy
dopełniacz	obrzydliwca	obrzydliwców
celownik	obrzydliwcowi	obrzydliwcom
biernik	obrzydliwca	obrzydliwców
narzędnik	obrzydliwcem	obrzydliwcami
miejscownik	obrzydliwcu	obrzydliwcach
wołacz	obrzydliwcu obrzydliwcze	obrzydliwcy
depr. M. i W. lm: (te) obrzydliwce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. gid, reg. śl. gizd

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obrzydlistwo n, obrzydliwość ż, obrzydzanie n, obrzydzenie n

czas. obrzydzać ndk., obrzydzić dk.

przym. obrzydliwy

przysł. obrzydliwie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crumb
• nowogrecki: (1.1) σκουλήκι n

źródła: