oblubieńczość
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
oblubieńczość (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co oblubieńcze
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oblubieńczość oblubieńczości dopełniacz oblubieńczości oblubieńczości celownik oblubieńczości oblubieńczościom biernik oblubieńczość oblubieńczości narzędnik oblubieńczością oblubieńczościami miejscownik oblubieńczości oblubieńczościach wołacz oblubieńczości oblubieńczości
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oblubienica ż, oblubieniec mos, oblubieńcy lm mos
- przym. oblubieńczy
- przysł. oblubieńczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. oblubieńczy + -ość
- uwagi:
- Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „oblubieńczość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
