oblatum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oblatum (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. dar ofiarny[1]
odmiana:
(1) oblatum, ~i
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oblatio ż, oblationarius m, oblatiuncula ż, oblator m, oblatus m
czas. offero
przym. oblaticius, oblatus, oblativus
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. offero
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.