oblativus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oblativus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ofiarny[1]
odmiana:
(1) oblativ|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mżnmżn
mianownikoblativusoblativaoblativumoblativīoblativaeoblativa
dopełniaczoblativīoblativaeoblativīoblativōrumoblativārumoblativōrum
celownikoblativōoblativaeoblativōoblativīs
biernikoblativumoblativamoblativumoblativōsoblativāsoblativa
ablatywoblativōoblativāoblativōoblativīs
wołaczoblativeoblativaoblativumoblativīoblativaeoblativa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) oblaticius
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oblatio ż, oblationarius m, oblatiuncula ż, oblator m, oblatum n, oblatus m
przym. oblaticius, oblatus
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oblatus + -ivus
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=oblativus&oldid=6757772”