oblatio
oblatio (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [obˈlaːtioː]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) oferta, proponowanie, oferowanie, zaoferowanie
- (1.2) rel. ofiara eucharystyczna[1]
- (1.3) rel. to, co przyniesione do ołtarza, danina liturgiczna
- odmiana:
- (1) oblatio, oblationis (deklinacja III)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oblātiō oblātiōnēs dopełniacz oblātiōnis oblātiōnum celownik oblātiōnī oblātiōnibus biernik oblātiōnem oblātiōnēs ablatyw oblātiōne oblātiōnibus wołacz oblātiō oblātiōnēs
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) oblatio obligatoria
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. oblationarius m, oblatiuncula ż, oblator m, oblatum n, oblatus m
- przym. oblaticius, oblativus, oblatus
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. oblatus + -io; źródłosłów dla ang. oblation, hiszp. oblación, port. oblação, wł. oblazione
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 455.