obiecadło
obiecadło (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˌɔbʲjɛˈʦ̑adwɔ], AS: [obʹi ̯ecadu̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obiecadło obiecadła dopełniacz obiecadła obiecadeł celownik obiecadłu obiecadłom biernik obiecadło obiecadła narzędnik obiecadłem obiecadłami miejscownik obiecadle obiecadłach wołacz obiecadło obiecadła
- przykłady:
- (1.1) Obiecadło wedle ortografijej pana Kochanowskiego tak idzie: A á à ą b b' c ć cz d dz dź dż é è ę f g h ch i j k l ł m m' n ń o ó p p' q r rz s ś sz t u w w' x y z ź ż.[4]
- (1.1) Tak głupia, że azbuki i obiecadła nie umie. (Fabian Birkowski, Egzorbitancje, 1632)[1]
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: abecadło
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „abecadło” w: Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. I, część I, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 2.
- ↑ 2,0 2,1 Hasła „abiecadło”, „abecadło” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 2.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Hasło „obiecadło” w: Stanisław Bąk, Maria Renata Mayenowa, Franciszek Pepłowski i in., Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 19, PAN, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966–, s. 132-133.
- ↑ Jan Kochanowski, Ortografija polska, koniec XVI w., pisownia uwspółcześniona
