oberster

oberster (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈobɐstɐ]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) najwyższy, naczelny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der oberstere ein obersterer obersterer	die oberstere eine oberstere oberstere	das oberstere ein obersteres obersteres	die obersteren obersteren oberstere
Gen.	słaba mieszana mocna	des obersteren eines obersteren obersteren	der obersteren einer obersteren obersterer	des obersteren eines obersteren obersteren	der obersteren obersteren obersterer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem obersteren einem obersteren obersterem	der obersteren einer obersteren obersterer	dem obersteren einem obersteren obersterem	den obersteren obersteren obersteren
Akk.	słaba mieszana mocna	den obersteren einen obersteren obersteren	die oberstere eine oberstere oberstere	das oberstere ein obersteres obersteres	die obersteren obersteren oberstere
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Oberer m, Obere ż

przym. oberer

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: