obelnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

obelnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ɔˈbɛlʲɲik], AS[obelʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. bartnik[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. obelny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bartnik
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „nazwisko Obel” w: Poradnia językowa PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „obelnik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 450.