obediencja

obediencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔbɛˈdʲjɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [obedʹi ̯ẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) w Kościele rzymskokatolickim przyrzeczenie posłuszeństwa i wierności składane podczas święcenia, konsekracji; spełnianie nakazów wynikających z reguły zakonnej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obediencja	obediencje
dopełniacz	obediencji	obediencji / przest. obediencyj
celownik	obediencji	obediencjom
biernik	obediencję	obediencje
narzędnik	obediencją	obediencjami
miejscownik	obediencji	obediencjach
wołacz	obediencjo	obediencje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. oboedientia < łac. oboedire

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: