nowożytnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nowożytnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. historyk badający okres nowożytności[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Profesor uważany jest za dobrego nowożytnika.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) historyk
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nowożytność ż
przym. nowożytny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nowożytny + -ik
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Danuta Buttler, Wyrazy pochodzenia środowiskowego w nowym słownictwie polszczyzny ogólnej, „Poradnik Językowy” nr 9/1978, s. 402.