nowator

nowator (język polski)

wymowa:

IPA: [nɔˈvatɔr], AS: [novator]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wprowadzający jakąś nowość, coś nowego w określonej dziedzinie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nowator	nowatorzy
dopełniacz	nowatora	nowatorów
celownik	nowatorowi	nowatorom
biernik	nowatora	nowatorów
narzędnik	nowatorem	nowatorami
miejscownik	nowatorze	nowatorach
wołacz	nowatorze	nowatorzy
depr. M. i W. lm: (te) nowatory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) innowator, nowinkarz, pionier

antonimy:

(1.1) konserwatysta

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) inicjator, inspirator, modernizator, odkrywca, prekursor, reformator

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nowatorstwo n, nowatorszczyzna ż

forma żeńska nowatorka ż

przym. nowatorski

przysł. nowatorsko, nowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) innovator
• białoruski: (1.1) наватар m
• bułgarski: (1.1) новатор m
• francuski: (1.1) novateur m
• interlingua: (1.1) novator
• niemiecki: (1.1) Neuerer m
• rosyjski: (1.1) новатор m
• słoweński: (1.1) novator m
• ukraiński: (1.1) новатор m

źródła: