norpa

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

norpa (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) pot. bezczelnie ukraść, buchnąć, gwizdnąć, świsnąć, zwędzić[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) stjäla, sno, snatta, nalla, palla, knycka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. norpande
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „norpa” w: Svensk ordbok (SO), Svenska Akademien.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=norpa&oldid=7819309”