nieuprawny

nieuprawny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛ^wuˈpravnɨ], AS: [ńe^u̯upravny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• epenteza ł • akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) o terenie, ziemi, polu: nie nadający się do uprawy lub nie objęty uprawą; taki, który leży odłogiem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	nieuprawny		nieuprawna	nieuprawne	nieuprawni	nieuprawne
dopełniacz	nieuprawnego		nieuprawnej	nieuprawnego	nieuprawnych
celownik	nieuprawnemu		nieuprawnej	nieuprawnemu	nieuprawnym
biernik	nieuprawnego	nieuprawny	nieuprawną	nieuprawne	nieuprawnych	nieuprawne
narzędnik	nieuprawnym		nieuprawną	nieuprawnym	nieuprawnymi
miejscownik	nieuprawnym		nieuprawnej	nieuprawnym	nieuprawnych
wołacz	nieuprawny		nieuprawna	nieuprawne	nieuprawni	nieuprawne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uncultivated
• hiszpański: (1.1) yermo, baldío, incultivado
• szwedzki: (1.1) öde
• węgierski: (1.1) megműveletlen

źródła: