niespokojnica

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niespokojnica (język polski)[edytuj]

niespokojnica (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. kobieta niespokojna, kłótliwa[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) spokojnica
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niespokojność ż, niespokojenie n, niespokojnik m, niespokojniczek m, niespokojnicki m, niespokojniczka ż, niespokojnicka ż, nieuspokojenie n, nieuspokajanie n, niezaspokojenie n, niezaspokajanie n, uniespokojenie n
czas. niespokoić ndk., uniespokoić dk.
przym. niespokojny
przysł. niespokojnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nie- + spokojnica
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: niespokojnik
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Lwów 1854–1860.