nieposłuszeństwo

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nieposłuszeństwo (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɲɛpɔswuˈʃɛ̃j̃stfɔ], ASeposu̯ušĩ ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.rozs. artyk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) cecha kogoś, kto jest nieposłuszny; brak posłuszeństwa
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) krnąbrność, niekarność, niesforność, niesubordynacja[1]
antonimy:
(1.1) posłuszeństwo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieposłuszność ż
przym. nieposłuszny
przysł. nieposłusznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.