niemieckojęzyczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niemieckojęzyczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
‹niemiecko języczny›, IPA[ɲɛ̃ˈmʲjɛʦ̑kɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS[ńẽmʹi ̯eckoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę podw. akc.i → j  ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się językiem niemieckim
(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem niemieckim
(1.3) spisany, stworzony w języku niemieckim
odmiana:
przykłady:
(1.3) Od sąsiednich stolików dobiegały wybuchy śmiechu i niemieckojęzyczne okrzyki[1].
(1.3) Niemcy przygotowali wystawę prezentującą główne kierunki w literaturze niemieckojęzycznej[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) niemieckojęzyczny naród
(1.2) kraj niemieckojęzyczny
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1) obcojęzyczny, innojęzyczny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Eugeniusz Dębski, Aksamitny Anschluss, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Joanna Szczęsna, Targi w Warszawie, „Gazeta Wyborcza”, 20/05/1992, Narodowy Korpus Języka Polskiego.