niefart

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

niefart (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈɲɛfart], ASefart], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy

(1.1) pot. niepomyślny bieg zdarzeń
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Po raz drugi w tym meczu niefart miał Jaroszyński, od którego ponownie odbiła się piłka i załamany Mielcarz musiał wyciągać futbolówkę z siatki[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nieszczęście, pech
antonimy:
(1.1) szczęście; pot. fart, fuks
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. niefarcik
przym. niefartowny
przysł. niefartem, niefartownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nie- + fart
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pech
źródła:
  1. Dwa rykoszety, „Dziennik Polski”, 2002-11-12, Narodowy Korpus Języka Polskiego.