nawracać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nawracać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. nawrócić)

(1.1) kierować do poprzedniej drogi, w uprzednie miejsce
(1.2) rel. pobudzać wiarę przez przyjęcie nowej religii lub poprzez powrót do życia zgodnego z zasadami swojej wiary

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. nawrócić)

(2.1) zmieniać kierunek na poprzedni

czasownik zwrotny niedokonany nawracać się (dk. nawrócić się)

(3.1) rel. pobudzać własną wiarę przez przyjęcie nowej religii lub poprzez powrót do życia zgodnego z zasadami swojej wiary; stawać się religijnym
odmiana:
(1.1-2) [1] koniugacja I
(3.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cofać, zawracać
(2.1) cofać się, wracać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nawracanie n, nawrócenie n, nawrót mrz, nawrócony mos
przym. nawracający, nawrotowy, nawrócony
czas. nawrócić, wracać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nawracać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.