narodnik

narodnik (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. polit. działacz rosyjskiego ruchu narodowo-demokratycznego z lat 1870-1890; zob. też narodnicy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	narodnik	narodnicy
dopełniacz	narodnika	narodników
celownik	narodnikowi	narodnikom
biernik	narodnika	narodników
narzędnik	narodnikiem	narodnikami
miejscownik	narodniku	narodnikach
wołacz	narodniku	narodnicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) demokrata, nacjonalista

hiponimy:

(1.1) bakuninista, ławrysta

holonimy:

(1.1) narodnictwo

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. narodnictwo n

forma żeńska narodniczka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) ros. народник

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) narodnik
• białoruski: (1.1) народнік m
• bułgarski: (1.1) народник m
• portugalski: (1.1) narodnik m
• rosyjski: (1.1) народник m
• ukraiński: (1.1) народник m

źródła: