nakłonić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nakłonić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈkwɔ̃ɲiʨ̑], AS[naku̯õńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nakłaniać)

(1.1) aspekt dokonany od: nakłaniać

czasownik zwrotny dokonany nakłonić się (ndk. nakłaniać się)

(2.1) aspekt dokonany od: nakłaniać się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Według relacji świadków, syn próbował nakłonić ojca do przekazania majątku[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nakłanianie n, nakłonienie n
czas. nakłaniać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: nakłaniać
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: nakłaniać się
źródła:
  1. Beata Zalot, Zabił ojca, „Tygodnik Podhalański”, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.