nagłośnić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nagłośnić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈɡwɔɕɲiʨ̑], AS[nagu̯ośńić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. nagłaśniać)

(1.1) aspekt dokonany od: nagłaśniać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Film okazał się po amerykańsku sprawny, akcja konsekwentna i dobrze nagłośniona, cel szlachetny[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. głośność ż, nagłaśnianie n, nagłośnienie n
przym. głośnikowy, nagłośniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: nagłaśniać
źródła:
  1. Tomasz Raczek, Pies na telewizję, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.