na czele
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
na czele (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [na‿ˈʧ̑ɛlɛ], AS: [na‿čele], zjawiska fonetyczne: zestr. akc.
- znaczenia:
fraza przyimkowa
- przykłady:
- (1.1) Na czele pochodu szedł pierwszy sekretarz.
- (1.2) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) Prawidłowa konstrukcja to „z kimś na czele”, natomiast wyrażenie „na czele z kimś” jest niepoprawne.[1]
- tłumaczenia:
- jidysz: (1.1) פֿאָרויס (forojs)
- źródła:
- ↑ Hasło Z kimś na czele, a nie: na czele z kimś w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.