na czele

Z Wikisłownika – wolnego, wielojęzycznego słownika
Skocz do: nawigacja, szukaj

na czele (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [na‿ˈʧ̑ɛlɛ], AS: [na‿čele], zjawiska fonetyczne: zestr. akc.
znaczenia:

fraza przyimkowa

(1.1) na początku, z przodu
(1.2) pod czyimś przewodnictwem, zarządem
odmiana:
(1) nieodm.
przykłady:
(1.1) Na czele pochodu szedł pierwszy sekretarz.
(1.2) W „Świętoszku” Molier stworzył świetną ekspozycję, w zręczny sposób charakteryzując obie strony konfliktu: świętoszków, z Tartuffe'em na czele i sprzeciwiającej im się grupie, świadomej fałszywości Tartuffe'a.
składnia:
kolokacje:
(1.2) z kimś na czele
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. naczelnik m.-os.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.2) Prawidłowa konstrukcja to „z kimś na czele”, natomiast wyrażenie „na czele z kimś” jest niepoprawne.[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło Z kimś na czele, a nie: na czele z kimś w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=na_czele&oldid=5732808”