myrkur

myrkur (język islandzki)

wymowa:

IPA: [ˡmɪrkʏr]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ciemność

przymiotnik

(2.1) ciemny

(2.2) niejasny, trudny do zrozumienia

(2.3) ponury

odmiana:

(1.1) lp myrk|ur, ~ur, ~ri, ~urs (~rið, ~rið, ~rinu, ~ursins); lm ~ur, ~ur, ~rum, ~ra (~rin, ~rin, ~runum, ~ranna)

(2.1-3) lp myrk|ur, ~, ~t; lm ~ir, ~ar, ~; st. wyższy myrkari; st. najwyższy myrkastur

przykłady:

(1.1) Sjá kettir liti í myrkri? → Czy koty widzą kolory w ciemnościach?

(2.1) Riddari ríður um myrkan skóg. → Rycerz jedzie przez ciemny las.

(2.1) Augu hennar voru myrk. → Oczy jej były ciemne.

składnia:

kolokacje:

(1.1) í myrkri → w ciemnościach; þreifandi myrkur → egipskie ciemności

(2.3) myrkur í skapi → w złym humorze

synonimy:

(1.1) myrkvi

(2.1) dimmur, dökkur

(2.2) torskilinn

(2.3) þungbúinn, dulur

antonimy:

(1.1) birta

(2.1) bjartur, ómyrkur

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. myrkvi, myrkvun

czas. myrkva

przym. myrkfælinn

związki frazeologiczne:

ljós í myrkri • myrkur dagur • vera myrkur í máli

etymologia:

st.nord. myrkr (ciemny, mroczny) < pragerm. merkwaz* • por. st.ang. mirce (id), st.szw. mirki (niesamowity, przerażający, zły); spokrewnione z litew. márgas (kolorowy)

uwagi:

źródła: