mutwillig

mutwillig (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈmuːtˌvɪlɪç]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) umyślny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der mutwillige ein mutwilliger mutwilliger	die mutwillige eine mutwillige mutwillige	das mutwillige ein mutwilliges mutwilliges	die mutwilligen mutwilligen mutwillige
Gen.	słaba mieszana mocna	des mutwilligen eines mutwilligen mutwilligen	der mutwilligen einer mutwilligen mutwilliger	des mutwilligen eines mutwilligen mutwilligen	der mutwilligen mutwilligen mutwilliger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem mutwilligen einem mutwilligen mutwilligem	der mutwilligen einer mutwilligen mutwilliger	dem mutwilligen einem mutwilligen mutwilligem	den mutwilligen mutwilligen mutwilligen
Akk.	słaba mieszana mocna	den mutwilligen einen mutwilligen mutwilligen	die mutwillige eine mutwillige mutwillige	das mutwillige ein mutwilliges mutwilliges	die mutwilligen mutwilligen mutwillige

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Mutwilligkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: