morþ

morþ (język staroangielski)

wymowa:

IPA: [morθ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) poet. śmierć

(1.2) poet. przestępstwo

(1.3) zabójstwo

odmiana:

(1.1-3) a-tematyczna;

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	morþ	morþ
dopełniacz	morþes	morþa
celownik	morþe	morþum
biernik	morþ	morþ

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. morþbealu

związki frazeologiczne:

etymologia:

pragerm. *murþa- < praindoeur. *mr̥-to- → umierać

uwagi:

źródła: