monasterski

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

monasterski (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Monasterem (Münsterem), dotyczący Monasteru (Münsteru)
(1.2) rel. związany z monasterem (monastyrem), dotyczący monasteru (monastyru)
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Do tego układu przystąpił biskup monasterski, Maksymilian Droste-Vischering, trewirski, Jerzy Hommer, paderborneński, Klemens Ledebur i polecali proboszczom błogosławić małżeństwa mieszane bez żądania gwarancji, przepisanych prawem kanonicznym[1].
(1.1) Potępienie przez cały obóz polskiej reformacji wielkiej wojny chłopskiej (1525) czy komuny monasterskiej (1534) przechodzi w debatę nad tym, czy protestantyzm naprawdę prowadzi do podważenia istniejących struktur państwowych i społeczno-politycznych[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) hist. komuna monasterska (1534 r.)
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Monaster mrz, monaster mrz, monastyr mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. monaster + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wincenty Urban, Ostatni etap dziejów kościoła w Polsce przed nowym tysiącleciem: 1815-1965, s. 334, Edizioni Hosianum, 1966.
  2. Cezary Kuklo, Studia nad gospodarką, społeczeństwem i rodziną w Europie późnofeudalnej, s. 26, Wydawnictwo Lubelskie, 1987.