monarszy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

monarszy (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) mający związek z monarchą

przymiotnik dzierżawczy

(2.1) należący do monarchy, będący własnością monarchy

przymiotnik jakościowy

(3.1) właściwy monarsze, godny monarchy
odmiana:
(1.1-2.1)
(3.1)
przykłady:
(1.1) Władca zaprezentował się w stroju monarszym.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. monarcha m, monarchini ż, monarchia ż, monarchista mos, monarchistka ż
przym. monarchistyczny, monarchiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. monarcha + -y
uwagi:
W mianowniku i wołaczu rodzaju męskoosobowego liczby mnogiej poprawna jest tylko forma „monarszy”. Forma „monarsi” jest błędna[1][2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „monarszy” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 348.
  2. Hasło „monarszy” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 555.