mok

mok (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) książk. napój

(1.2) med. płyn

odmiana:

(1.1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mok	moky
dopełniacz	moku	moků
celownik	moku	mokům
biernik	mok	moky
wołacz	moku	moky
miejscownik	moku	mocích
narzędnik	mokem	moky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

mok (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) szydzić, drwić

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

czas. moki, moketi, mokimiti

rzecz. moko, mokaĵo, mokanto, mokataĵo, moknomo

przym. moka, mokinda

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: