mocznik

mocznik (język polski)

model szkieletowo-kulkowy mocznika (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) biochem. organiczny związek chemiczny, diamid kwasu węglowego; zob. też mocznik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mocznik	moczniki
dopełniacz	mocznika	moczników
celownik	mocznikowi	mocznikom
biernik	mocznik	moczniki
narzędnik	mocznikiem	mocznikami
miejscownik	moczniku	mocznikach
wołacz	moczniku	moczniki

przykłady:

(1.1) Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi przydatne jest w diagnostyce funkcji nerek i chorób metabolicznych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) cząsteczka / pochodne / poziom / producent / produkcja / reasorbcja / roztwór / stężenie / synteza / wydalanie / wydalenie mocznika • azot mocznika

synonimy:

(1.1) karbamid

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mocz mrz, moczenie n, sulfonylomocznik mrz, zmoczenie n

czas. moczyć ndk., zmoczyć dk.

przym. mocznicowy, mocznikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mocz + -nik

uwagi:

wzór sumaryczny: CH₄N₂O, H₂NCONH₂

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) urea
• francuski: (1.1) urée ż
• łaciński: (1.1) urea ż
• niemiecki: (1.1) Harnstoff m
• włoski: (1.1) urea ż

źródła: