moabicki

moabicki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔaˈbʲiʦ̑ʲci], AS: [moabʹicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. hist. wymarły język semicki z grupy kananejskiej

przymiotnik relacyjny

(2.1) odnoszący się do Moabu lub Moabitów

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	moabicki
dopełniacz	moabickiego
celownik	moabickiemu
biernik	moabicki
narzędnik	moabickim
miejscownik	moabickim
wołacz	moabicki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	moabicki		moabicka	moabickie	moabiccy	moabickie
dopełniacz	moabickiego		moabickiej	moabickiego	moabickich
celownik	moabickiemu		moabickiej	moabickiemu	moabickim
biernik	moabickiego	moabicki	moabicką	moabickie	moabickich	moabickie
narzędnik	moabickim		moabicką	moabickim	moabickimi
miejscownik	moabickim		moabickiej	moabickim	moabickich
wołacz	moabicki		moabicka	moabickie	moabiccy	moabickie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Na kamieniu wyryty był napis w moabickim.

(2.1) Student doskonale znał nazwy moabickich miast.

składnia:

kolokacje:

(2.1) język moabicki • bóstwo moabickie

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) język

(2.1) semicki, azjatycki

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Moab m, Moabita m, Moabitka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Moab + -icki < łac. Moab < gr. Μωάβ < hebr. מואב

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Moabite language; (2.1) Moabite
• arabski: (1.1) لغة مؤابية ż; (2.1) مؤابي
• baskijski: (2.1) moabtar
• czeski: (1.1) moabština ż
• włoski: (1.1) moabitico m; (2.1) moabitico

źródła: