mistyk

mistyk (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba doświadczająca stanów mistycznych

(1.2) wyznawca mistycyzmu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mistyk	mistycy
dopełniacz	mistyka	mistyków
celownik	mistykowi	mistykom
biernik	mistyka	mistyków
narzędnik	mistykiem	mistykami
miejscownik	mistyku	mistykach
wołacz	mistyku	mistycy

przykłady:

(1.1) Franciszek z Asyżu uważany jest za jednego ze średniowiecznych mistyków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mistycyzm m, mistyczność ż, mistyka ż

forma żeńska mistyczka ż

przym. mistyczny

przysł. mistycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. μύστης → ten, który został zainicjowany < gr. μυέω → inicjuję < gr. μυω → zamykam, zatajam

uwagi:

zob. też mistyk w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mystic; (1.2) mystic
• białoruski: (1.1) містык m; (1.2) містык m
• czeski: (1.1) mystik m; (1.2) mystik m
• fiński: (1.1) mystikko; (1.2) mystikko
• francuski: (1.1) mystique m; (1.2) mystique m
• hiszpański: (1.1) místico m; (1.2) místico m
• niemiecki: (1.1) Mystiker m; (1.2) Mystiker m
• rosyjski: (1.1) мистик m; (1.2) мистик m
• ukraiński: (1.1) містик m; (1.2) містик m

źródła: