miotać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

miotać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈmʲjɔtaʨ̑], AS[mʹi ̯otać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. miotnąć)

(1.1) mocno i daleko rzucać
(1.2) o uczuciach, zwłaszcza różnorodnych: silnie opanowywać kogoś, wzburzać

czasownik zwrotny miotać się (dk. miotnąć się)

(2.1) rzucać się, wykonywać chaotyczne ruchy na różne strony
odmiana:
(1) koniugacja I
przykłady:
(1.2) Miotany niepokojem, uniesiony gniewem padł wreszcie na posłanie.
(2.1) Ja miotam się w tych samych co zawsze myślach, w tej samej co zawsze stylistyce[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ciskać, rzucać; reg. pozn. świgać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. miotacz mrz/mos, miotaczka ż
czas. miotnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Konwicki, Nowy świat i okolice, 1986, Narodowy Korpus Języka Polskiego.