mevsim

mevsim (język turecki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pora roku, sezon

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mevsim	mevsimler
dopełniacz	mevsimin	mevsimlerin
celownik	mevsime	mevsimlere
biernik	mevsimi	mevsimleri
miejscownik	mevsimde	mevsimlerde
ablatyw	mevsimden	mevsimlerden
formy dzierżawcze mianownik osoba liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. lp mevsimim mevsimlerim 2. os. lp mevsimin mevsimlerin 3. os. lp mevsimi mevsimleri 1. os. lm mevsimimiz mevsimlerimiz 2. os. lm mevsiminiz mevsimleriniz 3. os. lm mevsimi mevsimleri

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

arab. موسم

uwagi:

źródła: