marnotrawny

marnotrawny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmarnɔˈtravnɨ], AS: [marnotravny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niewykorzystujący rzeczy (częściowo lub wcale), nieoszczędnie gospodarujący, rozrzutny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	marnotrawny		marnotrawna	marnotrawne	marnotrawni	marnotrawne
dopełniacz	marnotrawnego		marnotrawnej	marnotrawnego	marnotrawnych
celownik	marnotrawnemu		marnotrawnej	marnotrawnemu	marnotrawnym
biernik	marnotrawnego	marnotrawny	marnotrawną	marnotrawne	marnotrawnych	marnotrawne
narzędnik	marnotrawnym		marnotrawną	marnotrawnym	marnotrawnymi
miejscownik	marnotrawnym		marnotrawnej	marnotrawnym	marnotrawnych
wołacz	marnotrawny		marnotrawna	marnotrawne	marnotrawni	marnotrawne

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rozrzutny, utracjuszowski, nieoszczędny

antonimy:

(1.1) oszczędny, skąpy

hiperonimy:

(1.1) niegospodarny

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. marnotrawstwo n, marnotrawca m, marnotrawnik m, marnotrawienie n, zmarnotrawienie n, marnotrawność ż

czas. marnotrawić ndk., zmarnotrawić dk.

przysł. marnotrawnie, marnotrawczy

przym. marny

związki frazeologiczne:

syn marnotrawny

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wasteful
• białoruski: (1.1) марнатраўны
• niemiecki: (1.1) verschwenderisch
• rosyjski: (1.1) расточительный, мотовской
• słowacki: (1.1) márnotratný, márnivý
• ukraiński: (1.1) марнотратний

źródła: