mantuańczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mantuańczyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Mantuy[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Z obawy przed oblężeniem zamożniejsi mantuańczycy opuścili miasto[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Mantua ż
forma żeńska mantuanka ż
przym. mantuański
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Mantua” w: Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 177.
  2. Jan Pachoński, Generał Franciszek Paszkowski: 1778-1856, s. 48, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982.