manorektyk
manorektyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik manorektyk manorektycy dopełniacz manorektyka manorektyków celownik manorektykowi manorektykom biernik manorektyka manorektyków narzędnik manorektykiem manorektykami miejscownik manorektyku manorektykach wołacz manorektyku manorektycy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. manoreksja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) manorexic
- źródła:
- ↑ Hasło „manorektyk” w: Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego. Najnowsze słownictwo polskie, red. Mirosław Bańko, Maciej Czeszewski, Jan Burzyński.