manorektyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

manorektyk (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. psych. mężczyzna cierpiący na manoreksję[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manoreksja ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „manorektyk” w: Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego. Najnowsze słownictwo polskie, red. Mirosław Bańko, Maciej Czeszewski, Jan Burzyński.