manewrować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

manewrować (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) mot. żegl. poruszać precyzyjnie pojazdem lub maszyną
(1.2) przejeżdżać lub przepływać między przeszkodami dążąc do uniknięcia kolizji
(1.3) poruszać lub manipulować elementem celem regulacji lub dostrojenia
(1.4) manipulować osobami
(1.5) dokładać starań celem osiągnięcia zamierzonego efektu
odmiana:
(1.1-5) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Taksówkarz sprawnie manewrował, nie zjechaliśmy na drugi pas.
(1.2) Przegubowce ciężko manewrują w niektórych bielskich ulicach.
(1.3) Staruszek zręcznie manewrował pokrętłem, szukając silniejszego sygnału.
(1.4) Celina tak manewrowała dziewczynami, że zawsze wcielały w życie tylko jej pomysły.
(1.5) Wicedyrektorka sprawnie manewrowała, by nie dopuścić do utraty funduszy.
składnia:
(1.1) manewrować + N.
(1.3) manewrować + N. • manewrować przy N.
(1.4) manewrować + N.
(1.5) manewrować + N.
kolokacje:
(1.1) manewrować autobusem / pojazdem / wózkiemsprawnie manewrować
(1.2) samochód / pojazd / wóz manewruje
(1.5) zręcznie manewrować
synonimy:
(1.4) manipulować
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) kierować
(1.3) poruszać
(1.4) kierować
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manewr mrz, manewrowanie n, manewry nmos
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. manœuvrer
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: