makulatura

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: makulatúramakulatūra

makulatura (język polski)[edytuj]

makulatura (1.1)
wymowa:
IPA[ˌmakulaˈtura], AS[makulatura], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niepotrzebny, zużyty lub zniszczony papier przeznaczony do recyklingu; zob. też makulatura w Wikipedii
(1.2) pot. przen. bezwartościowe, mierne książki
(1.3) druk. arkusze zużyte podczas druku, arkusze z defektem
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W podstawówie zbieraliśmy makulaturę, mając niby za to darmowe przechodnie podręczniki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pisanina
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. makulaturowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Makulatur[1] < łac. maculare < łac. maculaplama
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

makulatura (język czeski)[edytuj]

makulatura (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) makulatura (papier przeznaczony do recyklingu)
(1.2) przen.makulatura (bezwartościowe książki)
(1.3) poligr. makulatura (zepsute przy druku, wadliwe egzemplarze)
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. makulaturní
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: